Po spędzeniu tygodni, miesięcy, a nawet lat na tworzeniu historii, wszystko sprowadza się do jednego kluczowego momentu – zakończenia. W tym miejscu wiążesz wszystkie luźne końce i doprowadzasz wszystko do końca. Bez presji, ale jeśli nie zrobisz tego dobrze, możesz odnieść wrażenie, że cała Twoja ciężka praca poszła na marne. Ale cóż, nie ma co się zbytnio stresować.
Zapadające w pamięć zakończenie jest istotne, ponieważ pozostaje w pamięci widzów jeszcze długo po wyjściu z kina lub wyłączeniu telewizora. Powinno mieć sens i wywoływać emocje, niezależnie od tego, czy jest to satysfakcja, złość, szczęście czy smutek. Dobre zakończenie ujawnia także ewolucję głównego bohatera w całej historii; jeśli pozostaną niezmienione, w Twojej opowieści może brakować rozwoju postaci.
Zakończenie historii powinno oferować świeżą perspektywę lub skłonić widzów do rozważenia nowych pomysłów. Choć nie powinno to pozostawiać ich zbyt zdezorientowanych (choć niektóre historie robią to celowo), powinno przenieść twoich bohaterów w inne miejsce, nawet jeśli okaże się to lekką niespodzianką. Czytaj dalej, aby odkryć sześć najlepszych sposobów na zakończenie swojej historii.
6 rodzajów zakończeń historii
Historie kończą się na różne sposoby i istnieje sześć głównych typów zakończeń. Rodzaj zakończenia, który wybierzesz, zależy od Twojej historii i rodzaju gatunku, w którym pracujesz, jeśli przestrzegasz określonych zasad dla tego gatunku.
- Rozwiązane zakończenie: Ten typ zakończenia starannie łączy wszystkie luźne końce i pytania w historii. Czytelnicy mają wyraźne poczucie zamknięcia i satysfakcji.
- Nierozwiązane zakończenie: W tym zakończeniu niektóre pytania lub problemy w historii pozostają otwarte lub bez odpowiedzi. Pozostawia czytelników z poczuciem ciekawości i spekulacji.
- Rozszerzone zakończenie: Tutaj historia wykracza poza główny wątek, dostarczając dodatkowych informacji lub wglądu w przyszłość bohaterów. Dodaje dodatkowe szczegóły, aby zakończyć narrację.
- Nieoczekiwane zakończenie: To zakończenie zaskakuje czytelników. Odbiega od oczekiwanej rozdzielczości, trzymając widza w napięciu.
- Niejednoznaczne zakończenie: Niejednoznaczne zakończenie pozostawia pewne aspekty historii otwarte na interpretację. Czytelnikom pozostawiono decyzję, co może wydarzyć się dalej.
- Wiązane zakończenie: To zakończenie zatacza koło, łącząc historię z jej początkiem. Tworzy poczucie symetrii i kompletności.
Przeczytaj także: Jak napisać horror
Co to jest rozstrzygnięte zakończenie?
Rozwiązane zakończenie oznacza, że w historii nie ma już żadnych pytań ani rzeczy niedokończonych. Tego rodzaju zakończenie jest powszechne w baśniach, gdzie często mówi się: „I wszyscy żyli długo i szczęśliwie”. Wiele klasycznych powieści ma również rozwiązane zakończenia.
Weź końcówkę Duma i uprzedzenie Jane Austen, Na przykład. To słynna książka, która zainspirowała wiele romantycznych historii. W końcu Elizabeth Bennet i pan Darcy pobierają się i wierzymy, że będzie to długie i szczęśliwe małżeństwo. Inne córki rodziny Bennetów również znajdują odpowiednie pary. W tej historii nie ma już więcej pytań ani problemów.
Ważne jest, aby wiedzieć, że ustalone zakończenie nie zawsze oznacza szczęśliwe. Pomyśl o tragicznych sztukach Szekspira, w których główni bohaterowie zwykle zostają ranni lub zabici. W rozstrzygniętym zakończeniu najważniejsze jest to, aby wszystkie części historii zostały jasno i satysfakcjonująco zakończone.
Czym jest nierozwiązane zakończenie?
Nierozwiązane zakończenie ma miejsce, gdy historia nie daje wszystkich odpowiedzi na końcu. To jak dotarcie do końca, ale wciąż pozostaje tajemnica. Tego typu zakończenie może zaciekawić czytelników i może nieco sfrustrować, ale może też być ekscytujące, jeśli historia chce trzymać Cię w niepewności.
Autorzy często używają nierozwiązanych zakończeń, pisząc serię książek. Celem jest wzbudzenie w czytelnikach chęci dowiedzenia się, co będzie dalej. J.K. Rowling zrobiła to w serii o Harrym Potterze. Każda książka pozostawiała pewne pytania bez odpowiedzi, co sprawiało, że ludzie chętnie sięgali po następną. Nierozwiązane zakończenie pełni zatem funkcję zwiastuna, zapraszającego czytelników do kontynuowania przygody w dalszej części opowieści.
Co to jest rozszerzone zakończenie?
Rozszerzone zakończenie jest czymś w rodzaju bonusowego rozdziału zwanego epilogiem. Wykracza poza główny wątek fabularny i pokazuje, co dzieje się po głównych wydarzeniach. Zwykle oznacza to przeskoczenie w czasie i czasami spojrzenie na sprawy z innego punktu widzenia. Słynnym przykładem jest zakończenie Zbrodnia i kara Dostojewskiegolub Wojna i pokój Tołstoja – oba mają te dodatkowe rozdziały. Podobnie jak zaskakujące zakończenie, tak rozbudowane zakończenie może sprawić, że czytelnik spojrzy na historię w nowy sposób.
Zaletą epilogów jest to, że pozwalają pisarzowi odpowiedzieć na pytania, na które nie można było odpowiedzieć w trakcie głównego wątku fabularnego. Mogą nam na przykład opowiedzieć, co wydarzyło się wiele lat później, po tym, jak miały miejsce główne wydarzenia. W ten sposób czytelnicy dowiadują się więcej o życiu bohaterów nawet po zakończeniu głównej części historii.
Przeczytaj także: 12 archetypów postaci i przykłady
Co to jest nieoczekiwane zakończenie?
Nieoczekiwane zakończenie ma miejsce wtedy, gdy zakończenie historii zaskakuje czytelnika. Może to być duży szok lub sprytna i podstępna niespodzianka. Kluczem do wielkiej niespodzianki jest to, że kiedy spojrzysz wstecz, powinno to mieć sens. Większość ludzi nie lubi zakończenia, które sprawia wrażenie, jakby pojawiło się znikąd. Ale jeśli zakończenie jest logiczne, czytelnikom chętniej spodobają się sprytne sztuczki i zwroty akcji, które do niego doprowadziły.
W dobrym zakończeniu nie stosuje się „deus ex machina”, co jest fantazyjnym łacińskim sposobem powiedzenia „bóg z maszyny”. W opowieściach deus ex machina ma miejsce wtedy, gdy nagłe i nienaturalne wydarzenie rozwiązuje wszystkie problemy. Na przykład, jeśli nagle pojawi się bogaty wujek, o którym nigdy wcześniej nie wspominano i daje głównemu bohaterowi mnóstwo pieniędzy, może to być zaskakujące, ale czytelnika to nie usatysfakcjonuje. Ważne jest, aby pamiętać, że dobre zakończenie-niespodzianka to takie, w którym autor zamieszcza wskazówki w całej historii, dzięki czemu wydaje się to naturalną częścią fabuły.
Co to jest niejednoznaczne zakończenie?
Niejednoznaczne zakończenie ma miejsce wtedy, gdy zakończenie historii nie jest jasne i można je rozumieć na różne sposoby. W przeciwieństwie do nierozwiązanego zakończenia, które pozostawia czytelnika bez wystarczających informacji o tym, co wydarzy się dalej, niejednoznaczne zakończenie pozwala dwóm czytelnikom mieć zupełnie odmienne opinie na temat tego, co się dzieje. Spośród wszystkich typów zakończeń, to niejednoznaczne wymaga od czytelnika najwięcej myślenia, aktywnie zachęcając go do samodzielnego zastanowienia się nad znaczeniem wydarzeń.
Spójrzmy na zakończenie Słynna książka Charlesa Dickensa „Wielkie nadzieje”.. W końcowych wersach powieści główny bohater Pip trzyma za rękę wdowę Estrellę i mówi, że „nie widzi cienia rozstania się z nią”. Czy jednak możemy zaufać wizji Pipa? Czy pozostają razem, czy w przyszłości czeka ich kolejna separacja? Powieść przedstawia czytelnikowi dwie intrygujące możliwości, pozostawiając mu otwartą przestrzeń do wyobrażenia sobie, co może się wydarzyć dalej.
Co to jest wiązane zakończenie?
Zakończenie powiązane to takie, które zamyka historię poprzez powrót do miejsca, w którym się zaczęła. To jak zatoczenie pełnego koła. Tego rodzaju zakończenie często można zobaczyć w Podróży Bohatera, wzór ten można znaleźć w wielu mitach i podaniach ludowych na całym świecie. Jest to również popularny wybór w fikcji literackiej, odzwierciedlający powtarzającą się naturę czasu. Na przykład złożony Finnegan’s Wake Jamesa Joyce’a kończy się fragmentem zdania, który kończy pierwsze zdanie powieści.
Jako pisarz niezwykle ważne jest, aby ścieżka prowadząca do tego zakończenia była wartościowa. Powrót do punktu wyjścia może wydawać się bezsensowny, jeśli podróż tam i z powrotem nie ma sensu. Zasadniczo powiązane zakończenie ma na celu zapewnienie poczucia ukończenia i połączenia z początkiem historii, tworząc satysfakcjonujące i znaczące doświadczenie narracyjne dla czytelnika.
Dodaj komentarz