Równoległość lub struktura równoległa ma miejsce, gdy powtarzasz podobne części gramatyczne, niezależnie od tego, czy mówisz, czy piszesz. Dzięki tej strukturze Twój przekaz będzie jaśniejszy i łatwiejszy do zrozumienia. To nie tylko pomocne narzędzie; może również sprawić, że Twoje słowa będą potężniejsze i bardziej zapadające w pamięć.
W literaturze paralelizm wykracza poza zwykłe powtarzanie — może podkreślać różnice, tworzyć rytmiczny przepływ, a nawet dodawać humoru lub sprytnej gry słów. Równoległość obejmuje szeroką gamę wzorców mowy, z których każdy służy innemu celowi. Ale bądź ostrożny, ponieważ popełnianie błędów w paralelizmie może sprawić, że Twój tekst będzie brzmiał niezręcznie lub zagmatwany.
Aby udoskonalić swoje umiejętności pisania, zastosuj paralelizm. Ucz się na przykładach ze słynnych przemówień, filmów i książek. Pokazują, jak ta technika może podnieść poziom języka i urzekać publiczność. Zatem niezależnie od tego, czy jesteś mówcą, pisarzem, czy jednym i drugim, zrozumienie i wykorzystanie paralelizmu może znacząco poprawić Twoją komunikację.
Co to jest równoległość?
Równoległość odnosi się do techniki pisania, w której podobne lub powtarzające się słowa, frazy, klauzule lub struktury zdań są używane w sposób równoległy. Łatwym do zrozumienia przykładem jest dobrze znane powiedzenie: „Łatwo przyszło, łatwo poszło”. Ta figura retoryczna pomaga skutecznie podkreślać lub kontrastować elementy, zapewniając równowagę, rytm i lepszą czytelność.
Należy zauważyć, że równoległość wykracza poza zwykłe powtarzanie słów. W wyrażeniu: „Jesteś głupcem, głupcem, głupcem!” jest powtórzenie, ale brakuje mu paralelizmu gramatycznego. Prawdziwy paralelizm polega na powtarzaniu elementów gramatycznych lub utrzymywaniu spójnej struktury zdania. Na przykład powiedzenie: „Oszukaj mnie raz, wstydź się; oszukaj mnie dwa razy, wstydź się” ukazuje paralelizm, powtarzając strukturę „Oszukaj mnie… wstydź się…” To literackie narzędzie poprawia ogólny tok pisania, czyniąc go bardziej zrozumiałym i wciągającym.
Różne typy równoległości
W świecie literatury istnieją specjalne słowa określające narzędzia literackie, które tworzą specyficzne rodzaje paralelizmu. Przyjrzyjmy się niektórym z nich:
1. Powtórzę to za pomocą Anafory: Anafora to fantazyjne słowo, które oznacza „przenoszenie”. Ten typ paralelizmu polega na powtarzaniu słów na początku zdania, aby je wyróżnić. Na przykład: „Z czasem zwyciężymy, z czasem zwyciężymy”.
2. Łączenie przeciwieństw z antytezą: Antyteza ma miejsce wtedy, gdy dwie przeciwne rzeczy zestawia się ze sobą, aby pokazać kontrast. Może to nastąpić analogicznie, jak w zdaniu: „Człowiek proponuje, Bóg rozporządza”.
3. Pomijanie złączy za pomocą Asyndeton: Asyndeton oznacza „niepołączony” i polega na celowym pomijaniu łączników w szeregu powiązanych zdań lub idei. Każda część może nadal być równoległa. Na przykład „Veni, vici, vici” Juliusza Cezara jest przykładem równoległości asyndetycznej. Przeciwieństwem jest syndeton, w którym powtarzają się spójniki koordynujące.
4. Budowanie z Climax: Punkt kulminacyjny organizuje równoległe elementy w sposób zwiększający wielkość i znaczenie. To jak drabina w górę. Przykład można znaleźć w Ryszardzie II Szekspira: „Przerzuca twoje radości, przyjaciół, fortunę i twój stan”.
5. Mocne zakończenie Epistrofem: Epistrofa, zwana także epiforą, jest przeciwieństwem anafory. Powtarza słowo lub frazę na końcu zdania, czyniąc tę część potężniejszą. Barack Obama użył tego w swoim przemówieniu „Tak, możemy”, gdzie każde równoległe zdanie kończyło się tym dobitnym stwierdzeniem.
6. Mieszanie z Symploce: Symploce łączy anaforę i epiforę. Powtarza słowa lub frazy zarówno na początku, jak i na końcu szeregu równoległych konstrukcji.
Przeczytaj także: Jakie są 14 znaków interpunkcyjnych do skutecznego pisania po angielsku?
Co to jest równoległość w gramatyce?
Równoległość w gramatyce polega na tym, aby zdania były łatwe i przyjemne w czytaniu poprzez zapewnienie spójnej struktury, zwłaszcza na listach. Nazywa się to również konstrukcją równoległą lub konstrukcją równoległą. Zbadajmy tę koncepcję bliżej na przykładach.
W piśmie ważne jest zachowanie równoległości dla przejrzystości i spójności. Równoległość polega na używaniu tej samej struktury gramatycznej dla podobnych elementów w zdaniu, szczególnie podczas tworzenia list. Dzięki temu czytelnicy mogą płynnie śledzić przepływ informacji.
Rzućmy okiem na przykład, aby zrozumieć wpływ równoległości:
Oryginalne zdanie z błędnym paralelizmem: „Finał był nielogiczny, pośpieszny i rozczarował”. (Dwa przymiotniki i czasownik.)
Przepisane zdanie z udaną paralelą: „Finał był nielogiczny, pośpieszny i rozczarowujący”. (Trzy przymiotniki.)
W przykładzie błędnej równoległości elementy listy – nielogiczne, pośpieszne i rozczarowujące – nie mają spójnych struktur gramatycznych. W wersji poprawionej, z udaną paralelą, wszystkie trzy elementy mają tę samą strukturę, tworząc zdanie bardziej harmonijne i czytelne.
Stosowanie paralelizmu w swoim piśmie nie ogranicza się do list; rozciąga się na różne elementy w zdaniu. Niezależnie od tego, czy jest to seria rzeczowników, czasowników, przymiotników czy wyrażeń przyimkowych, zachowanie równoległej struktury poprawia ogólną jakość Twojego tekstu.
Rozważ następujący przykład:
Wadliwa równoległość: „Lubi wędrować, pływać i jeździć na rowerze”. (Struktura mieszana z gerundem, bezokolicznikiem i bezokolicznikiem.) Udane równoległość: „Lubi wędrować, pływać i jeździć na rowerze”. (Konsekwentne używanie gerundów.)
W tym przypadku błędna paralelizm wynika z niekonsekwentnego użycia form czasowników w wykazie. Poprawiona wersja utrzymuje strukturę równoległą poprzez użycie gerundów (forma -ing) dla wszystkich czynności, co daje bardziej spójne zdanie.
Czym jest paralelizm w literaturze?
Równoległość to narzędzie, którego używają pisarze, aby zwiększyć efektywność swojego pisania. Nie chodzi tylko o to, jak budowane są zdania; to także sposób na podkreślenie i podkreślenie pomysłów. Jednym ze sposobów wykorzystania paralelizmu przez pisarzy jest technika zwana „anaforą”, polegająca na powtarzaniu słowa lub grupy słów na początku kolejnych zdań.
Równoległość może wykraczać poza powtarzanie. Można go również wykorzystać do zaprezentowania kontrastujących pomysłów, umieszczając je obok siebie w zdaniu. Słynnym tego przykładem jest wypowiedź Neila Armstronga, kiedy po raz pierwszy postawił stopę na Księżycu: „To jeden mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości”. Tutaj równoległa struktura podkreśla mały krok jednostki (człowieka) w przeciwieństwie do monumentalnego skoku dokonanego dla całej ludzkości (ludzkości).
Mówiąc prościej, paralelizm pomaga pisarzom stworzyć rytmiczny i zrównoważony przepływ w ich twórczości. Dodaje odrobinę stylu i zwraca uwagę na określone punkty, dzięki czemu przekaz staje się bardziej skuteczny. Zatem następnym razem, gdy coś przeczytasz i zauważysz powtarzające się słowa lub idee przedstawione obok siebie, prawdopodobnie natkniesz się na literackie narzędzie paralelizmu w działaniu.
Przeczytaj także: Co to jest charakterystyka pośrednia i przykłady?
Dlaczego pisarze stosują paralelizm w swoich pismach?
Pisarze stosują paralelizm oraz inne narzędzia literackie, takie jak asonans i aliteracja, aby ich pisanie było gładkie i rytmiczne. Równoległość jest ulubioną formą mówców, upraszcza konstrukcje zdań i pomaga im przykuć uwagę słuchaczy na dłuższy czas. Dzięki temu mówcy mogą przekazać swoje przesłanie w sposób łatwy do zrozumienia i przykuć uwagę słuchaczy.
Równoległość jest również przydatna, gdy autor chce podkreślić powiązania między dwoma lub większą liczbą pomysłów. Ułatwia tworzenie porównań lub kontrastów między różnymi rzeczami, zwiększając przejrzystość i siłę oddziaływania przekazu autora. Zasadniczo celem stosowania równoległości jest poprawa ogólnego przepływu, rytmu i przejrzystości słowa pisanego lub mówionego.
Przykłady równoległości
Struktura równoległa jest powszechnym narzędziem językowym spotykanym w wyrażeniach potocznych, przysłowiach, przemówieniach i literaturze. Oto kilka przykładów:
Niezapomniane przemówienia i ich paralelizm
Wielcy mówcy na przestrzeni dziejów wykorzystywali równoległe struktury, aby ich przemówienia wywierały wpływ i zapadały w pamięć. Jednym z godnych uwagi przykładów jest Przemówienie Abrahama Lincolna w Gettysburgu, gdzie użył epistrofy w wyrażeniu „rząd ludu, przez lud, dla ludu”. W kultowym przemówieniu Martina Luthera Kinga Jr. „I Have a Dream” zastosowano paralele z powtarzającymi się zwrotami na początku zdań, tworząc efektowny epistrof. Prezydent Przemówienie inauguracyjne Johna F. Kennedy’ego w 1961 r przedstawił uderzający kontrast w strukturze równoległej: „Nie pytaj, co twój kraj może dla ciebie zrobić; zapytaj, co możesz zrobić dla swojego kraju”.
Nawet poza polityką historyczne oświadczenie Neila Armstronga dotyczące lądowania na Księżycu: „To jeden mały krok dla człowieka, jeden wielki skok dla ludzkości” jest przykładem paraleli, podkreślając znaczenie chwili i zbiorowego osiągnięcia.
Równoległość w filmie
W kinie paralelizm służy jako potężne narzędzie wizualne i narracyjne. „Incepcja” Christophera Nolana umiejętnie wykorzystuje przekroje, aby przedstawić jednoczesne działania na różnych poziomach snu. Montaż równoległy, jak widać w „Milczeniu owiec” i „Ściganym”, może celowo wprowadzić widzów w błąd, dodając fabule napięcia i zaskoczenia.
Jako scenarzysta stosowanie struktur równoległych nie ogranicza się do technik wizualnych. W historii Batmana jego walka z przestępczością przypomina wiktymizację jego rodziców, co dodaje narracji głębi i wydźwięku. „Gwiezdne Wojny: Zemsta Sithów” i programy telewizyjne takie jak „Lost” i „House” wykorzystują równoległość w rozwoju fabuły, poprawiając ogólne wrażenia z opowiadania historii.
Paralelizm literacki
Struktura równoległa jest potężnym narzędziem literackim, a przykładów jest mnóstwo w znanych dziełach literackich. Słynne zdanie Aleksandra Pope’a: „Błądzić jest rzeczą ludzką, przebaczać – boską” – ukazuje paralelizm poprzez pominięcie powtórzeń czasowników w drugim zdaniu. „Opowieść o dwóch miastach” Charlesa Dickensa otwiera się równoległą strukturą, która kontrastuje dwie przeciwstawne sytuacje, skutecznie nadając ton narracji.
W sztuce Williama Szekspira o Juliuszu Cezarze postać Brutus uzasadnia swoje działania w strukturze równoległej, racjonalizując cechy Cezara i jego decyzję o zabiciu go. „Pigmalion” George'a Bernarda Shawa charakteryzuje się paralelą z odwróconymi sformułowaniami, aby podkreślić wybór, ilustrując wpływ struktury równoległej w przekazywaniu złożonych idei.
Jak poprawić swoje pisanie za pomocą struktur równoległych
Używanie paralelizmu w swoim piśmie może sprawić, że będzie ono jaśniejsze i bardziej zwięzłe. Struktury równoległe pomagają, skracając zdania i ułatwiając ich czytanie. Balansując zdania, tworzysz poczucie harmonii i satysfakcji, podkreślając podobieństwa lub kontrasty między dwiema rzeczami. Równoległość pozwala na zabawę rytmem zdań.
W pisaniu scenariuszy paralelizm nie dotyczy tylko rytmu; może również poprawić tempo skryptu. Możesz przeplatać szybką i wolną akcję, tworząc dynamiczne sceny. Równoległe łączenie szczegółów sprawia, że się wyróżniają, nadając historii logiczny przepływ i strukturę. Niezależnie od tego, czy chcesz podkreślić podobieństwa, czy kontrasty, paralelizm jest cennym narzędziem pozwalającym ulepszyć pisanie i uczynić go bardziej wciągającym.
Dodaj komentarz