W opowieściach istnieje coś, co nazywa się punktem widzenia trzeciej osoby. To jak oglądanie filmu za pomocą kamery, która porusza się, pokazując różne postacie i fragmenty historii. Narrator w tego typu opowieściach może albo wiedzieć wszystko o wszystkich, łącznie z ich myślami i uczuciami (jak czytelnik w myślach), albo może skupić się tylko na jednej postaci, albo wiedzieć tylko, co mówią i robią określone postacie.
Wyobraź sobie, że czytasz książkę lub słuchasz historii i zamiast przebywać w głowie jednej postaci, widzisz i wiesz, co dzieje się z różnymi ludźmi. Narrator może przypominać gawędziarza, który wie wszystko lub kogoś, kto zna tylko fragmenty. To jak posiadanie specjalnego widoku, który pozwala poznać historię z różnych punktów widzenia. Zatem z perspektywy trzeciej osoby narrator może albo wyjawić wszystkie tajemnice, albo zachować pewne rzeczy w tajemnicy, dając czytelnikom unikalny sposób przeżycia opowieści.
Jaki jest punkt widzenia trzeciej osoby?
Z punktu widzenia trzeciej osoby narrator nie jest częścią historii i nie rozmawia bezpośrednio z czytelnikiem. Zamiast tego używają imion i słów takich jak „on” lub „ona”, aby opisać, co robią bohaterowie.
Na przykład w opowieści o Elli: „Ella przekląła się po cichu. Gdyby zaplanowała lepiej, teraz wszystko mogłoby wyglądać inaczej. Jednak po raz kolejny nie zaufała swojemu instynktowi. „Kiedy się nauczę?” – mruknęła do siebie.
Korzystając z punktu widzenia trzeciej osoby, pisarz może skupić się na jednej postaci, przełączać się między postaciami lub przedstawić ogólną perspektywę. Wszechwiedzący narrator zna myśli wszystkich, trzecioosobowy ograniczony skupia się na jednej postaci, a trzecioosobowy cel po prostu opowiada wydarzenia bez pokazywania myśli. Perspektywa trzeciej osoby może zmienić stopień, w jakim historia podąża za bohaterami, a scenarzysta może to dostosować. Jest powszechnie stosowany w fikcji, ale sprawdza się również w literaturze faktu.
Jaki jest styl pisania w trzeciej osobie?
Kiedy autorzy używają w piśmie punktu widzenia w trzeciej osobie, opowiadają historię o bohaterach, wymieniając ich imiona lub używając zaimków takich jak „on”, „ona” i „oni”. Ta perspektywa jest jednym z trzech powszechnych stylów pisania, pozostałe to pierwsza i druga osoba.
W ujęciu trzecioosobowym autor pozostaje poza opowieścią, pełniąc rolę obserwatora opowiadającego o wydarzeniach z udziałem bohaterów. Technika ta pozwala na szerszy zakres narracji i zapewnia wgląd w myśli i doświadczenia wielu postaci. Dla kontrastu, pierwsza osoba narratora mówi z własnej perspektywy, używając zaimków takich jak „ja” i „my”, podczas gdy druga osoba bezpośrednio zwraca się do czytelnika, używając „ty”. Każda perspektywa zapewnia inny sposób przekazywania historii, wpływając na więź czytelnika z narracją.
Różne typy punktu widzenia trzeciej osoby
Jeśli chodzi o pisanie historii, istnieją trzy główne sposoby podejścia do punktu widzenia trzeciej osoby. Omówmy każdy z nich i odkryjmy, jak kształtują narrację.
1. Wszechwiedzący punkt widzenia w trzeciej osobie
W opowiadaniu historii wszechwiedzący punkt widzenia w trzeciej osobie oznacza, że narrator wie wszystko o historii i jej bohaterach. Narrator ten potrafi wejść do czyjegoś umysłu, swobodnie przenosić się w czasie i dzielić się własnymi opiniami i spostrzeżeniami, a także spostrzeżeniami bohaterów.
Klasycznym przykładem tego stylu narracji jest Duma i uprzedzenie Jane Austen. W tej powieści wszechwiedząca perspektywa trzeciej osoby zapewnia czytelnikom pełny wgląd w główną bohaterkę, Elżbietę, i ludzi z jej kręgu. Takie podejście do opowiadania historii wzbogaca narrację, oferując wszechstronne zrozumienie myśli, uczuć i wydarzeń bohaterów, tworząc bardziej wciągające wrażenia z czytania.
2. Ograniczony, wszechwiedzący punkt widzenia trzeciej osoby
W opowiadaniu historii ograniczony, wszechwiedzący punkt widzenia trzecioosobowy, często określany jako „bliski trzeci”, ma miejsce, gdy autor uważnie śledzi jedną postać, korzystając z perspektywy trzecioosobowej. W całej powieści narrator może skupić się na jednej postaci lub przełączać się między różnymi postaciami w różnych rozdziałach lub sekcjach. Takie podejście umożliwia autorowi kontrolowanie perspektywy czytelnika, selektywnie ujawniając informacje w celu wzbudzenia zainteresowania i zwiększenia napięcia.
Ograniczając punkt widzenia, autor strategicznie zarządza przepływem informacji, tworząc dynamiczną narrację, która wciąga czytelników i sprawia, że z niecierpliwością czekają na rozwój wydarzeń.
3. Obiektywny punkt widzenia z perspektywy trzeciej osoby
W obiektywnej perspektywie trzecioosobowej narrator pozostaje neutralny, nie znając myśli i uczuć bohaterów. Narracja prowadzona jest w tonie obserwacyjnym, tworząc dla czytelnika doświadczenie podglądactwa. Ernest Hemingway wykorzystuje to podejście w „Wzgórza Jak Białe Słonie”, gdzie niezidentyfikowany narrator dzieli się dialogiem pary oczekującej na pociąg w Hiszpanii.
Ta technika opowiadania historii sprawia, że czytelnik czuje się jak podsłuchujący, obserwujący scenę bez wglądu w wewnętrzne myśli i emocje bohaterów. Wybór tego punktu widzenia pozwala na prowadzenie narracji zdystansowanej i bezstronnej, pozwalając czytelnikowi na wyciągnięcie własnych wniosków ze słów i czynów bohaterów.
Korzyści z punktu widzenia trzeciej osoby na piśmie
Pisanie w trzeciej osobie jest popularną i skuteczną techniką narracyjną. Takie podejście zapewnia wyjątkowe korzyści, które przyczyniają się do solidnego rozwoju postaci, elastyczności narracji oraz stworzenia autorytatywnego i godnego zaufania narratora. Oto trzy istotne powody, dla których warto rozważyć przyjęcie punktu widzenia trzeciej osoby w opowiadaniu historii.
1. Bogaty rozwój postaci:
Punkt widzenia trzeciej osoby oferuje szerszy zakres narracji w porównaniu z perspektywą pierwszej i drugiej osoby. Ten rozległy punkt widzenia pozwala skierować światło reflektorów na wiele postaci, umożliwiając 360-stopniowy widok fabuły. Każda postać wnosi unikalne informacje, tworząc mozaikę perspektyw, która splata bogatą i złożoną narrację.
Zagłębiając się w myśli, uczucia i doświadczenia różnych postaci, pisarz może stworzyć bardziej żywy i wielowymiarowy portret bohaterów opowieści. Ten solidny rozwój postaci nie tylko poprawia ogólną narrację, ale także zapewnia czytelnikom głębsze zrozumienie motywacji i działań postaci.
2. Elastyczność narracji:
Perspektywa trzeciej osoby zapewnia niezrównaną elastyczność narracji. Pisarze mogą przemierzać różne lokalizacje, przełączać się między historiami bohaterów i prezentować kompleksowy obraz fikcyjnego świata. Ta elastyczność rozciąga się od całkowitej wszechwiedzy po ograniczoną lub bliską perspektywę trzeciej osoby. W tym drugim stylu autorzy mogą zanurzyć czytelników w wewnętrzne myśli i emocje bohatera, zapewniając intymne przeżycie rozgrywających się scen.
Możliwość płynnego przełączania perspektyw dodaje dynamiczne warstwy do narracji, utrzymując czytelników zaangażowanych i inwestowanych w historię. Niezależnie od tego, czy przyjmujesz widok panoramiczny, czy przybliżasz określone postacie, trzecia osoba oferuje gawędziarzom wszechstronne płótno do malowania swoich literackich arcydzieł.
3. Autorytatywna i godna zaufania narracja:
Pisanie w trzeciej osobie sytuuje narratora nad rozgrywającą się akcją, oferując widok na historię z lotu ptaka. Ta podwyższona perspektywa w połączeniu ze znajomością myśli narratora co najmniej jednej postaci nadaje narracji autorytatywny i godny zaufania głos. Niezależnie od tego, czy stosujemy wszechwiedzący punkt widzenia, czy ograniczoną perspektywę trzeciej osoby, narrator staje się niezawodnym przewodnikiem dla czytelników.
Oderwanie narratora od zmagań i triumfów bohaterów dodaje warstwy obiektywizmu, wzbudzając zaufanie do opowiadanej historii. Autorytatywny głos narratora trzecioosobowego zwiększa ogólną wiarygodność narracji, ponieważ narrator nie jest obciążony osobistym udziałem w rozgrywających się wydarzeniach.
Jak pisać z perspektywy trzeciej osoby: przewodnik dla początkujących
Napisanie historii w trzeciej osobie może wydawać się proste, ale to coś więcej niż tylko relacjonowanie wydarzeń. Poniższe wskazówki pomogą Ci w pełni wykorzystać narrację trzecioosobową:
1. Wybierz podejście trzeciej osoby, które pasuje do Twojej historii.
Kiedy zaczynasz pisać, zastanów się, który punkt widzenia z perspektywy trzeciej osoby – wszechwiedzący, ograniczony czy obiektywny – najskuteczniej opowie podróż Twojego bohatera. Każda perspektywa ma swoje zalety, a wybór zależy od gatunku Twojej historii.
Zastanów się, jak autor Dan Brown wykorzystuje bliską narrację trzecioosobową, aby wzbogacić swoich złoczyńców, humanizując ich, ujawniając ich najskrytsze myśli. Technika ta dodaje głębi postaciom i może być korzystna, szczególnie w gatunkach, w których kluczowe jest zrozumienie postaci na poziomie osobistym. Zatem rozpoczynając swoją przygodę z opowiadaniem historii, starannie wybierz perspektywę trzeciej osoby, która będzie zgodna z istotą Twojej narracji.
2. Wybierając swoje postacie, skup się na wysokiej stawce
Wybierz mądrze swojego głównego bohatera dla każdego rozdziału lub sceny, śledząc osoby stojące przed poważnymi wyzwaniami. Wybierz postać, która jest najbardziej zagrożona lub ma najwięcej do odkrycia. Osoba, której stawka jest najwyższa w konkretnej scenie, powinna być Twoim głównym celem, ponieważ jej myśli i reakcje wnoszą największe napięcie do narracji.
Alternatywnie, równie skutecznym wyborem może być wybranie postaci, która ma najwięcej do nauczenia się. Koncentrując narrację wokół postaci, w których stawka jest podwyższona, masz pewność, że historia pozostanie wciągająca, a czytelnicy pozostaną zaangażowani w wynik fabuły.
3. Ujawniaj tylko te informacje, o których wie Twoja postać
Tworząc swoją historię, ujawniaj tylko te informacje, o których wie Twoja postać. Punkt widzenia jest kluczowy w rozwoju postaci, ponieważ pozwala zobrazować świat ich oczami, ujawniając czytelnikom myśli i emocje. Jednak ważne jest, aby rozpoznać ograniczenia swoich postaci.
Regularnie przeglądaj swoje teksty, aby wykryć błędy w przekazywaniu postaciom informacji lub opinii, których w rzeczywistości by nie posiadały. Ta praktyka zapewnia spójność i zwiększa autentyczność doświadczeń twoich bohaterów. Pamiętając o perspektywach swoich bohaterów, tworzysz bardziej wciągającą i wiarygodną narrację dla swoich czytelników.
4. Utrzymuj jednolitą perspektywę narracyjną
Zadbaj o spójność w opowiadaniu historii. Chociaż dopuszczalne jest łączenie różnych wątków pobocznych z różnych punktów widzenia, należy zachować stałe podejście. Jeśli opowiadasz z punktu widzenia głównego bohatera, unikaj gwałtownych zmian w scenie na perspektywę innej postaci. Takie zmiany mogą zakłócić przepływ informacji i wprowadzić zamieszanie wśród czytelników.
Trzymaj się spójnej perspektywy narracyjnej, aby zapewnić płynne i przyjemne czytanie. Ta spójność pomaga czytelnikom pozostać zaangażowanym w historię, nie rozpraszając się nagłymi zmianami punktu widzenia. Zachowaj stały styl opowiadania historii, aby zwiększyć ogólną spójność powieści i uczynić ją bardziej przystępną dla odbiorców.
Punkt widzenia trzeciej i pierwszej osoby
Trzecioosobowy punkt widzenia wyróżnia się na tle innych stylów narracji ze względu na specyficzne użycie zaimków. W przeciwieństwie do pierwszej i drugiej osoby, gdzie „ja” i „ty” zajmują centralne miejsce, trzecia osoba posługuje się „on” lub „ona”. Przyjrzyjmy się prostemu podziałowi różnic między nimi:
Punkt widzenia z pierwszej osoby:
W tej perspektywie narrator jest postacią w opowieści, często głównym bohaterem. Używają „ja”, aby opowiadać wydarzenia z własnego punktu widzenia, wyrażając osobiste opinie, emocje i wiedzę.
Choć perspektywa ta może być ograniczona i stronnicza, istnieją wyjątki. Czasami narracja może przełączać się między wieloma postaciami. Przykład tego można znaleźć w „Wielki Gatsby” F. Scotta Fitzgeralda gdzie narratorem jest Nick Carraway, a historia kręci się wokół Jaya Gatsby'ego i Daisy.
Punkt widzenia drugiej osoby:
Wyjątkowy i mniej powszechny styl, druga osoba, w której narrator z dystansem zwraca się do postaci, zazwyczaj głównego bohatera, używając „ty”. Takie podejście wciąga czytelnika, sprawiając, że ma wrażenie, że doświadcza wydarzeń na własnej skórze, z perspektywy głównego bohatera.
Narrator może posiadać wiedzę wszechwiedzącą lub ograniczoną, co skutkuje intrygującym, czasem niejednoznacznym portretem bohatera.
Dodaj komentarz