Разбирањето на социјалната критика е од клучно значење за гледање на светот од различни перспективи и притисок за поправедно општество. Тоа вклучува испитување и зборување за прашања во нашите заедници. Социјалната критика не е само укажување на проблемите; се работи и за предлагање решенија.
Постојат различни видови на социјална критика. Некои се фокусираат на нееднаквости како расна дискриминација или економски диспаритет. Други навлегуваат во политички структури или културни норми кои можат да бидат неправедни или штетни за одредени групи.
Критиката може да дојде од различни места, како книги, филмови, па дури и разговори меѓу пријателите. Тоа ни помага да ги преиспитуваме работите што често ги земаме здраво за готово и нè поттикнува да размислуваме како можеме да ги подобриме работите за секого.
Со вклучување во социјалната критика, се отвораме себеси за учење повеќе за светот и разбирање на искуствата на различни луѓе. Тоа е алатка за промена, која нè турка да работиме кон општество каде што секој има еднакви можности и права.
Што е социјална критика?
Социјалната критика гледа како поставеноста на општеството доведува до проблеми. Еден социјален критичар не само што укажува на овие проблеми, туку и предлага начини за нивно решавање. Тие би можеле да предложат промени за да ги направат работите поправедни или дури и да бараат големи промени, како комплетна ревизија на начинот на кој функционираат работите.
Овој тип на критика испитува како работите како правилата, традициите или системите на моќ влијаат врз луѓето. Станува збор за разбирање зошто одредени групи би можеле да се соочат со дискриминација или да се борат за пристап до можностите. На пример, социјален критичар може да зборува за тоа како економските системи им даваат предност на некои, а ги обесправуваат другите, што доведува до нееднаквост.
Понекогаш, социјалната критика има за цел мали, договорени промени. Во други времиња, тој врши притисок за радикални трансформации, како што се масивни промени на законите или општествените структури. Целта е да се направи општеството подобро, поправедно и поправедно за сите. Социјалните критичари дејствуваат како гласови за оние кои можеби нема да имаат збор и се залагаат за подобрувања кои имаат корист на општеството како целина.
Предностите на социјалната критика во општеството
Социјалната критика носи неколку придобивки за општеството. Тоа помага да се истакнат потребите на маргинализираните групи и нуди разни други предности:
Прво, фрла светлина врз борбите на угнетените општествени групи. Вклучувањето во социјалната критика им овозможува на поединците да сфатат различни гледишта, особено оние што често се исклучени од главните наративи.
Второ, ги предизвикува воспоставените верувања. Без критики, застарените или штетни идеи може да останат без противење. Социјалната критика ги опремува луѓето со алатки за да замислат подобро општество и да разберат како функционираат општествените механизми.
Понатаму, тоа предизвикува опипливи промени. Имено, делата на социјална критика, како романот „Џунглата“ на Аптон Синклер, ги катализираа законодавните подобрувања во регулативите за безбедност на храната. Слично на тоа, гранките на критичката теорија, како што се критичката теорија на раса и феминистичката правна теорија, поттикнаа дијалози за нееднаквоста во правниот систем.
И на крај, социјалната критика ги премостува теоријата и акцијата. Неговата цел е да создаде поправедно општество, поттикнувајќи дискусии и овластувајќи ги поединците активно да се справуваат со нивното угнетување.
Различни начини на кои социјалната критика добива облик
Социјалната критика може да има различни форми. Тоа е начин на кој луѓето ги изразуваат своите мислења за општеството. Некои видови вклучуваат:
1. Критичка теорија
Во раните 1900-ти, група позната како Франкфуртска школа во Германија воведе критичка теорија, начин на гледање на општеството и неговите прашања. Тие веруваа дека филозофијата може да се користи за да се идентификуваат и решаваат социјалните проблеми. Под влијание на Карл Маркс и Зигмунд Фројд, мислителите како Јирген Хабермас Теодор Адорно од Франкфуртската школа сметаше дека филозофијата не е само стекнување знаење. Наместо тоа, тие го гледаа како средство за ослободување на луѓето од угнетувањето користејќи го стекнатото знаење.
Од 1970-тите, критичката теорија се прошири на различни области како што се филозофијата, општествените науки, психологијата, културните студии и правото. Таа се разграни во специјализирани области како критична теорија на раса и теорија на пол. Овие специјализирани области се фокусираат на разбирање како општеството комуницира со различни социјални групи.
Интересно е тоа што некои критички теоретичари претпочитаат директно ангажирање во општествените движења наместо да дискутираат за теории во академската средина. Тие веруваат во практична акција наместо во теоретски дебати.
Критичката теорија останува моќна алатка за испитување и разбирање на социјалните прашања, нудејќи различни леќи за проценка и потенцијално решавање општествените предизвици со кои се соочуваат различни групи.
2. Книжевна критика
Книжевната критика е за проучување на книги и приказни за да се разбере како тие се поврзуваат со светот околу нас. Социјалната критика е еден вид - таа гледа како литературата го одразува општеството. Кога критичарите анализираат книга, тие исто така го земаат предвид местото на авторот во нивното општество и како книгата влијаела на луѓето во тоа време. На пример, марксистичката критика се фокусира на тоа дали книгата ја поддржува или се спротивставува на неправедноста во општествените класи.
Друг вид е постколонијалната критика, која гледа како литературата го прикажува колонијализмот, каде што една земја контролира и експлоатира друга. Критичарите проучуваат како овие приказни ги прикажуваат животите на колонизираните луѓе.
Критичарите не ги анализираат само постоечките книги - тие исто така создаваат приказни кои ги истражуваат социјалните прашања. Некои познати примери се дистописки романи како Храбриот нов свет од Олдос Хаксли or Животната фарма од Џорџ Орвел. Историска фикција како А Приказна за два града од Чарлс Дикенс и Џунгла од Аптон Синклер, исто така, ги одразуваат проблемите на општеството.
Со проучување на овие книги и создавање на нови, критичарите ни помагаат да го разбереме и размислуваме светот во кој живееме.
3. Музиката како алатка за социјална критика
Некои видови музика, како што се панкот, рапот и одредени метал жанрови, имаат корени во критикувањето на општеството. Тие зборуваат за проблеми со владата, за угнетување и за чувствата на разочарување од начинот на кој стојат работите. Земете ја песната „Pretty Vacant“ на Секс Пистолс, на пример. Тоа е панк химна која зборува за тоа како тинејџерите се чувствувале рамнодушни кон хаотичната политичка ситуација во Англија во текот на 1970-тите.
Друг моќен пример е 2Pac на „Brenda’s Got a Baby.“ Оваа рап песна фрла светлина врз неправедниот третман и неправдите со кои се соочуваат некои заедници. Ја раскажува приказната за една млада девојка која се соочува со предизвикувачки околности, истакнувајќи ги социјалните прашања кои преовладуваат во општеството.
Надвор од нив, многу песни од различни жанрови служат како платформа за уметниците да изразат незадоволство или критика кон општествените норми. Овие музичари ги користат нивните текстови и мелодии за да предизвикаат размислувања и дискусии за проблемите со кои се соочуваат луѓето, со цел да создадат свест и да донесат промени. Оваа форма на музичко изразување продолжува да биде моќна алатка за социјални коментари и застапување против различни општествени прашања.
Оставете Одговор