Ottava rima-poëzie ontstond in de 14e eeuw dankzij de Italiaanse dichter Giovanni Boccaccio. Hij speelde een belangrijke rol bij de ontwikkeling van deze unieke vorm van poëzie door zijn invloedrijke werken. Ottava rima bestaat uit strofen van acht regels, meestal met een rijmschema van ABABABCC.
Deze poëtische stijl verspreidde zich buiten Italië en werd tijdens de Renaissance populair in de Engelse literatuur. De gestructureerde vorm en het ritmische patroon maakten het tot een favoriete keuze onder dichters.
Beroemde voorbeelden van ottava rima zijn het verhalende gedicht 'Don Juan' van Lord Byron, waarin hij deze vorm gebruikte om de avonturen van de hoofdpersoon te vertellen. Bovendien gebruikte Alexander Poesjkin, een bekende Russische dichter, ottava rima in zijn werk ‘Eugene Onegin’, wat bijdroeg aan de wijdverbreide populariteit ervan in verschillende talen en culturen.
Het gebruik van ottava rima bleef in de loop van de tijd evolueren, waarbij verschillende dichters ermee experimenteerden en het in hun composities opnamen. De veelzijdigheid ervan stelt dichters in staat diverse thema’s en verhalen te verkennen binnen de grenzen van het gestructureerde raamwerk, waardoor het een duurzame en aanpasbare vorm van poëzie in de literaire geschiedenis wordt.
Wat is Ottava Rima-poëzie?
Ottava rima-gedichten zijn een soort poëzie die uit Italië komt. Elk gedicht bestaat uit acht regels in een strofe en ze volgen een specifiek rijmpatroon: ABABABCC. Deze gedichten werden meestal gebruikt voor grote verhalen of verhalen over helden en avonturen. Ze waren populair in epische poëzie.
Thomas Wyatt, een Engelse politicus en dichter, vond deze Italiaanse strofepatronen interessant. Hij vertaalde ze in Engelse gedichten. Daarna begonnen mensen deze stijl ook te gebruiken om grappige en sarcastische gedichten te schrijven. John Hookham Frere schreef bijvoorbeeld ‘The Monks and the Giants’, en Lord Byron schreef ‘Don Juan’ met ottava rima.
Deze gedichten werden bekend vanwege hun structuur: hoe ze waren opgezet met de regels en rijmpjes. Ze lieten dichters lange verhalen vertellen of serieuze zaken belachelijk maken. Ze waren een soort raamwerk waarmee schrijvers met verschillende ideeën en tonen kunnen spelen. Mensen hielden van ottava rima vanwege zijn veelzijdigheid: het kon zowel serieuze als grappige onderwerpen behandelen, waardoor dichters veel vrijheid kregen om zich te uiten.
Rijmschema en structuur van Ottava Rima-poëzie
De poëzie van Ottava Rima bestaat uit strofen van elk acht regels. Het rijmschema volgt doorgaans een ABABABCC-patroon, waarbij de eerste zes regels elkaar afwisselen in hun rijm totdat de laatste twee regels een couplet vormen met een dubbel rijm. Elke regel in dit type gedicht bevat gewoonlijk tien lettergrepen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de jambische pentameter, hoewel in bepaalde vertalingen ook elf lettergrepen kunnen worden gebruikt.
Deze gedichten kunnen op zichzelf staan met slechts één strofe of kunnen uit meerdere strofen bestaan, waardoor een breed scala aan tonen en thema's mogelijk is. Gerenommeerde dichters hebben ottava rima gebruikt om oprechte en intense werken te creëren, terwijl anderen het hebben gebruikt om de conventies van het genre zelf te satiriseren of op speelse wijze te bespotten.
Lord Byron, een opmerkelijke figuur in de poëzie, gebruikte bijvoorbeeld ottava rima in zijn beroemde werk 'Don Juan', waarin hij ernst met humor vermengde en de veelzijdigheid van deze poëtische vorm demonstreerde. Dankzij de flexibiliteit van de structuur kunnen dichters experimenteren met verschillende thema's, tonen en emoties binnen de grenzen van dit ritmische en gestructureerde raamwerk.
Ottava Rima 5 opmerkelijke gedichten
Ottava rima is een poëtische vorm die wordt gekenmerkt door de structuur van strofen van acht regels met een specifiek rijmschema (ABABABCC). Het is toegepast in verschillende literaire werken, variërend van serieuze verhalen tot humoristische en satirische composities. Het verkennen van vijf onderscheidende voorbeelden geeft inzicht in deze poëtische vorm en de diverse toepassingen ervan.
1. “De monniken en de reuzen” van John Hookham Frere:
Dit speelse en humoristische gedicht dient als satire op Arthur-verhalen. Met humor en grapjes parodieert Frere de legendarische verhalen van koning Arthur en zijn ridders en biedt hij een luchtig perspectief op de bekende legendes.
2. ‘Beppo’ van Lord Byron:
Voordat hij zijn beroemde nep-epos ‘Don Juan’ creëerde, maakte Byron het satirische gedicht ‘Beppo’. Het ondermijnt het typische verhaal door het titulaire personage te transformeren van een rokkenjager in iemand die gemakkelijk door vrouwen kan worden beïnvloed. Door middel van ironie en spot bekritiseert Byron maatschappelijke normen en stereotypen.
3. ‘Onder schoolkinderen’ van William Butler Yeats:
Dit gedicht biedt een privé kijkje in Yeats’ persoonlijke reflecties op herinneringen en duikt in thema’s als ouder worden, jeugd en het verstrijken van de tijd. Op een andere manier onderzoekt Yeats’ ‘Sailing to Byzantium’ metaforisch een spirituele reis, waarbij hij reflecteert op de zoektocht naar onsterfelijkheid en artistieke transcendentie.
4. “Isabella: of de pot met basilicum” van John Keats:
Keats haalt inspiratie uit het karakter van Boccaccio om een macaber verhaal over romantiek en trots te weven binnen de ottava rima-structuur. Dit tragische verhaal ontvouwt zich in een reeks strofen van acht regels, waarin thema's als liefde, verraad en de gevolgen van ongecontroleerde passie worden onderzocht.
5. “De Heks van Atlas” van Percy Bysshe Shelley:
Shelley’s gedicht ontvouwt zich als een fantasievol en abstract utopisch verhaal in 78 ottava rima strofen. Door middel van levendige beelden en fantasierijke verhalen creëert Shelley een verhaal dat door de rijken van de fantasie navigeert en thema's als magie, schoonheid en de menselijke ervaring onderzoekt.
Laat een reactie achter