ارز فیات اساساً پولی است که یک دولت ایجاد می کند و از آن حمایت می کند. این شامل ارز اصلی است که دولت صادر می کند، مانند دلار یا یورو. همچنین هر پولی که بانک های تجاری ایجاد و استفاده می کنند، پول فیات محسوب می شود. بنابراین، اگر دولتی ارز جدیدی معرفی کند یا بانک ها پول خود را صادر کنند، در دسته ارزهای فیات قرار می گیرد.
این نوع پول ارزش ذاتی مانند طلا یا نقره ندارد. در عوض، ارزش آن بر اساس اعتماد و اعتماد مردم به دولت یا سیستم مالی است.
به زبان ساده، وقتی از پول کاغذی یا سکه هایی که دولت یا بانک ها ارائه می دهند استفاده می کنید، از ارز فیات استفاده می کنید. این نوع پولی است که ما معمولاً هر روز برای خرید چیزها و انجام معاملات استفاده می کنیم، اما مهم است که بدانیم ارزش آن به ثبات و اعتماد دولت یا موسسات مالی مرتبط است.
ارز فیات چیست؟
ارز فیات نوعی پول است که ارزش فیزیکی مانند طلا یا نقره ندارد. در عوض، ارزش خود را به دست می آورد زیرا یک دولت از آن حمایت و کنترل می کند. نمونه هایی از پول های فیات شامل دلار آمریکا، یورو و پوند انگلیس است.
نوع دیگری از پول به نام پول کالایی یا پول نماینده وجود دارد. در این سیستم، ارزش پول به یک کالای فیزیکی مانند طلا مرتبط است. به عنوان مثال، استاندارد طلا، مقدار طلای موجود را با ارزش دلار مرتبط میکند. اگر طلای بیشتری وجود داشته باشد، ارزش دلار می تواند افزایش یابد.
بنابراین، به زبان ساده، پول فیات پولی است که دولت میگوید ارزشمند است، در حالی که پول کالایی توسط چیزی واقعی مانند طلا پشتیبانی میشود. پولی که ما هر روز از آن استفاده می کنیم، مانند دلار و یورو، معمولاً پول فیات است.
همچنین خواندن: 10 مثال سرمایه اقتصادی
تاریخچه فیات پول در ایالات متحده
دلار آمریکا نوع خاصی از پول است. به آن "پول فیات" می گویند و به عنوان "مناقصه قانونی" نیز شناخته می شود، به این معنی که برای پرداخت انواع بدهی ها پذیرفته می شود. مناقصه قانونی پولی است که دولت می گوید استفاده از آن اشکالی ندارد.
در گذشته، پول ایالات متحده به طلا (و گاهی اوقات نقره) متصل بود. اما اوضاع در سال 1933 زمانی که دولت قانونی به نام قانون بانکداری اضطراری وضع کرد تغییر کرد. پس از آن، مردم نتوانستند پول خود را با طلای دولتی معاوضه کنند. استاندارد طلا، که به معنای پشتوانه طلای دولت بود، در سال 1971 پایان یافت، زمانی که ایالات متحده از دادن طلا به کشورهای دیگر در قبال پول ایالات متحده خودداری کرد.
اکنون، دلار آمریکا ارتباط مستقیمی با طلا یا نقره ندارد. در عوض، آنها به "ایمان و اعتبار کامل" افراد وابسته هستند دولت ایالات متحده. این بدان معناست که مردم به دولت برای حمایت از پول اعتماد می کنند. دلار آمریکا برای پرداخت انواع بدهی ها، اعم از دولتی و خصوصی، قانونی است. اما بر خلاف قبل، شما نمی توانید آنها را با طلا یا نقره در خزانه داری ایالات متحده یا یک بانک فدرال رزرو مبادله کنید. بنابراین، آنها اکنون "مناقصه قانونی" هستند، نه "پول قانونی" که بتوانید آن را با فلزات گرانبها مبادله کنید.
نمونه هایی از فیات مانی
پول فیات شامل ارزهایی مانند دلار آمریکا، یورو، پوند انگلیس، ین ژاپن و روپیه هند است. اینها توسط کالاهای فیزیکی پشتیبانی نمی شوند، بلکه به اعتماد دولت صادرکننده متکی هستند.
به طور معمول، پول فیات ثبات اقتصادی را ارائه می دهد، اما استثناهایی وجود دارد. زیمبابوه در اوایل دهه 2000 با مشکلات اقتصادی شدیدی مواجه بود. برای رفع این مشکل، بانک مرکزی بیش از حد پول چاپ کرد که منجر به تورم شدید شد.
در طول این بحران، واحد پول زیمبابوه 99.9 درصد از ارزش خود را از دست داد. قیمت ها افزایش یافت و مصرف کنندگان را مجبور کرد تا برای خریدهای اولیه کیسه های پول حمل کنند. در اوج، دولت مجبور شد اسکناس 100 تریلیون دلاری زیمبابوه را معرفی کند. در نهایت، ارزهای خارجی مقبولیت بیشتری نسبت به کاهش ارزش دلار زیمبابوه پیدا کردند. این مثال به عنوان یک داستان هشدار دهنده عمل میکند و مشکلات احتمالی سیستمهای پول فیات را نشان میدهد.
ارزش پول فیات توضیح داده شد
پول فیات ارزش خود را نه از گره خوردن به کالاهای فیزیکی مانند طلا یا نقره، بلکه از اعتماد و اطمینان مردم به دولت صادرکننده آن به دست می آورد. یکی از دلایل مهم ارزش آن، الزام دولت برای پرداخت مالیات با استفاده از ارز فیات خاص است که صادر می کند. این اصل، معروف به چارتالیسم، پذیرش گسترده پول فیات را تضمین می کند، زیرا افراد مجبور هستند از آن برای پرداخت مالیات استفاده کنند تا از مجازات یا زندان اجتناب کنند.
برخلاف پول مبتنی بر کالا، مانند سکههای طلا یا اسکناسهای قابل بازخرید برای فلزات گرانبها، ارزش پول فیات صرفاً از این باور ناشی میشود که دولت پشتیبان آن قابل اعتماد است. اقتدار دولت و الزام قانونی برای تسویه تعهدات مالیاتی با ارز فیات، تقاضای ثابتی برای آن ایجاد می کند و پذیرش آن را در معاملات مختلف تقویت می کند.
نظریه های جایگزین، مانند نظریه اعتبار، پیشنهاد می کنند که همه پول ها شامل یک رابطه اعتباری- بدهی هستند. با این حال، ارزش منحصر به فرد پول فیات در ارتباط آن با قدرت دولتی نهفته است و اهمیت آن را در فعالیت های اقتصادی روزمره تقویت می کند. در اصل، ارزش پول فیات به طور پیچیده ای با اعتماد مردم به دولت صادرکننده آن و لزوم عملی استفاده از آن برای انجام تعهدات مالیاتی مرتبط است.
همچنین خواندن: 15 بهترین بانک ملی آمریکا
تفاوت بین ارز فیات و ارز دیجیتال
ارز فیات و ارز دیجیتال دو نوع پول هستند، اما عملکرد آنها متفاوت است. پول معمولی که به عنوان ارز فیات نیز شناخته می شود، توسط یک دولت یا یک مرجع صادرکننده پشتیبانی می شود. از سوی دیگر، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین بر روی یک سیستم غیرمتمرکز به نام بلاک چین کار می کنند که قدرت مرکزی ندارد.
تفاوت اصلی در این است که چه کسی مسئول است. پول فیات یک دولت یا یک ناشر پشت آن است که ارزش آن را تضمین می کند. در مقابل، ارزهای دیجیتال برای تعیین ارزش خود به جامعه ای از کاربران متکی هستند. این تأثیر جامعه مستقیماً بر نرخ مبادله ارزهای دیجیتال تأثیر می گذارد و می تواند منجر به افزایش یا کاهش ارزش آنها شود، مفهومی که به عنوان تورم یا تورم شناخته می شود.
بنابراین، در حالی که پول معمولی توسط یک مقام مرکزی کنترل و تضمین می شود، ارزهای دیجیتال بیشتر شبیه یک دارایی دیجیتال مبتنی بر جامعه هستند. درک این تفاوت به ما کمک می کند تا ویژگی های متمایز این دو نوع سیستم ارزی را درک کنیم.
پاسخ دهید